Oι Έλληνες έχουv την ιδιαιτερότητα να ζουν σε μια χώρα πολιτισμικών διαστρωματώσεων, μοναδική στην υφήλιο, ξεκινώντας από τον Μινωικό πολιτισμό της Κρήτης έως την Χριστιανική ορθόδοξη πνευματικότητα.

Τούτο το παλίμψηστο πολιτισμού «με την ποικίλη δράση των στοχαστικών προσαρμογών» όπως εντοπίζει ο Έλληνας ποιητής Κ. Καβάφης έχει εν ζωή πολυάριθμα μνημεία μεγάλης πολιτισμικής αξίας.

Σ’ αυτό το έργο αναδεικνύονται τα Χριστιανικά Μνημεία της Ελλάδος, όχι τόσο ως αρχιτεκτονήματα, αλλά ως φορείς μιας ανώτερης πνευματικότητας με την οποία ο προσκυνητής γίνεται κοινωνός του ΘΕΙΟΥ. Επίσης, μέσα από μια ιδιότυπη αισθητική προσέγγιση αναδεικνύονται τα καλλιτεχνικά επιτεύγματα της Ελληνικής Χριστιανοσύνης ως «πλοηγούς ΦΩΤΟΣ» με το δέος που εκπέμπουν.

Η πλοήγηση αυτή ξεκινά από τα αρχαία μνημεία και τα ερείπιά τους που μέρος των οποίων χρησιμοποιήθηκαν για να οικοδομηθούν οι Ελληνικοί Χριστιανικοί ναοί, στους πρώτους Χριστιανικούς αιώνες.

Η αισθητική της κινηματογράφησης είχε ως κεντρικό άξονα την αέναη κίνηση προς τα εμπρός, προς το φως, προς την ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.